Karel en ik zagen gisteren dat er een luchtballon ging vertrekken en we zijn direct gaan kijken! Net op het moment dat we arriveerden bij het veld, kwam het vaartuig los van de grond. Dat blijft toch een imposant gezicht! Er is een tijd geweest dat luchtballonnen hun reis begonnen op het Lepelenburg in Utrecht, toen bijna naast mijn huis. Ik kon in de tuin het vullen van de ballon horen, en ben heel vaak gaan kijken. Maar na klachten van omwonenden zijn ze ermee gestopt. Eeuwig zonde.

Nog even terug naar de ballon van gisteren, die was van puttenboorbedrijf L. Kurstjens. Zou het verre familie zijn van ma? (geboren Kurstjens)

In het Utrechtse Wilhelminapark ligt nog een bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Deze wordt gebruikt als expositieruimte en heet Exbunker. In het weekend kun je erheen, en elke maand exposeert een andere kunstenaar. Vanaf dit weekend is werk van een Nederlandse en een Afghaanse kunstenaar te zien. Samen geven ze hun visie op hetzelfde onderwerp: de vluchteling. De een door een verzameling waterflesjes te laten zien, het laatste dat vluchtelingen nog bij zich hebben. En de ander maakte een wit schip op een tafel, met daarop een witte rat die daar met geen mogelijkheid af kan. Ik vond het een intrigerend beeld.

Karel en ik hebben vandaag Castellum Hoge Woerd bezocht. In de hal van het archeologisch museum stonden twee wassen beelden van Romeinse vrouwen die zich verbazen over een propeller van een op 10 mei neergeschoten Duits vliegtuig.  Mooi deze archeologische vondst uit de 20e eeuw naast het sensationele Romeinse schip, de De Meern 1. Maar wat ons trof was de levensechtheid van de twee vrouwen.

Hier nog een close-up! Overigens is het schip sensationeel mooi, en dat geldt ook voor de manier waarop het tentoongesteld is. Daarna hebben we heerlijk bier van buurbrouwerij Maximus gedronken op de binnenplaats in de zon. En dat smaakte!

Sinds vanavond weten we dat er weer jonge uilen zijn geboren in Vlodrop. Zes jaar geleden heeft Karel een uilenkast gemaakt en opgehangen. Deze was in hetzelfde jaar al bewoond. Op een gegeven moment ontdekten we de jonge uilen hoog in een boom! Maar vorig jaar was het stil. De mannen van de vogelwerkgroep ‘Roerstreek’ die ze elk jaar komen ringen troffen de moeder niet aan, maar wel een leeg nest met enkele eieren. Dit jaar hebben we meer geluk: drie uilskuikens!Het zijn net een stel oude mannetjes.

Een pareltje onder de musea is voor mij toch wel het Museum Oud Amelisweerd (MOA). Hier is kunst van Armando te zien en op de een of andere manier passen de kunstwerken wonderwel bij het landhuis met zijn prachtige Chinese behang. Tot 18 september worden er foto’s getoond die fotograaf Stephan Vanfleteren speciaal hiervoor heeft gemaakt. Bij zijn foto’s heeft Vanfleteren werk van Armando gekozen dat hij er bij vindt passen. Het geheel is echt heel erg mooi geworden, ik was enorm onder de indruk, je moet beslist eens gaan kijken.
MOA heeft onlangs de prestigieuze Europa Nostra Award gewonnen, die wordt uitgereikt aan uitzonderlijke restauratieprojecten. Het zou mooi zijn als ze ook de publieksprijs zou winnen. Ga stemmen! Dat kan tot 8 mei.

Al wekenlang wordt er hard gewerkt aan de herinrichting van de Adriaen van Ostadelaan. Er komt nieuw asfalt, en op de kruising met de Jan van Scorelstraat komen twee ruime pleinen met bloembakken. Met z’n allen kijken we uit naar het moment dat het werk klaar is. Maar gisteren lag het werk ineens stil. Een stratenmaker is overleden, nadat een graafmachine over hem heen is gereden. Inmiddels leggen mensen bloemen in een van de nieuwe plantenbakken. De buurt is echt behoorlijk van slag. Ik vind het een mooi ritueel om dan bloemen neer te leggen en kaarsen te branden.

Sinds een jaar zit ik in het bestuur van het Charlotte Jacobs Studiefonds. Op dit fonds kunnen vrouwen die aan de universiteit studeren een beroep doen als ze het financieel niet meer redden. Charlotte was een zus van Aletta, heeft farmacie gestudeerd en runde -geholpen door een aantal vrouwen – haar eigen apotheek. Ze is nooit getrouwd, en had ook geen kinderen, maar wel veel geld op de bank toen ze overleed. In de Faculty Club van de universiteit van Utrecht hebben we het 100-jarig bestaan van het fonds gevierd. Promovenda Annette Wierper hield een verhaal over het leven van Charlotte Jacobs. Het was bijzonder toen Charlotte zelf ten tonele verscheen. Zij werd gespeeld door actrice Klaar Hooyman.
Meer informatie over het studiefonds: www.hetcharlottejacobsstudiefonds.nl.

“Alles wat je aandacht geeft, groeit”, hoorde ik laatst iemand zeggen op Radio 4. Een prachtig voorbeeld hiervan is de nationale Oliebollentest van het AD. Bron van veel plezier, en ook van oneindig leed. Je zult als oliebollenbakker maar op de laatste plaats eindigen. Maar restaurant Vroeg uit Bunnik eindigde op de negende plaats, en heeft dat groots aangepakt. Nu dacht ik zelf: “Wie is er zo gek om naar Bunnik te reizen voor de oliebollen?” Ik kan jullie zeggen: heel veel mensen! Karel en ik pakten de fiets en belandden in de echte oliebollengekte. Naast het restaurant was extra parkeerruimte gemaakt, compleet met een verkeersregelaar.

Gezellige muziek veraangenaamde het wachten. En de eigenaar trakteerde de mensen in de rij op een voorproefje van het heerlijks dat we gingen aanschaffen.

Binnen was het hele proces van de verkoop uiterst efficiënt ingericht. Het bestellen was gescheiden van het betalen en de medewerkers droegen voor deze gelegenheid speciale T-shirts. We stonden dan ook snel weer buiten. Compleet met de laatste appelbeignets. Die waren om 13 uur al uitverkocht.

Terwijl ik zoals elk jaar weer met mijn gehele familie kerstmis vier in Diever, speelt zich aan de andere kant van de wereld iets totaal anders af. Daar zeilt Gijs met zijn schip Kings’ Legend de Sydney to Hobart Yacht Race, een zeilwedstrijd over een afstand van 1170 km, zo’n 630 zeemijl. Ook al is het daar zomer – zoals je kunt zien op de foto die bij de start is genomen – toch maken zuidelijk zeestormen de race koud en ruig. Gisteren zat het schip in zwaar weer. Gijs’ vriendin Femke appte me voor het naar bed gaan dat ze de storm hebben overleefd, het heeft alleen één zeil gekost. Soms probeer ik me voor te stellen in welke omstandigheden de mannen daar nu verkeren. Bij voorkeur tijdens het eten van weer een heerlijk hapje, een lekker glaasje, of bij het omslaan van een pagina van mijn boek. Kerstmis 2015 krijg door deze bizarre tegenstelling een heel bijzonder randje. Kijk voor het laatste nieuws op de site van Kings’ Legend.

Voor de gemeente Utrecht maak ik elke maand een interview voor hun nieuwsbrief Werk en Inkomen. Deze nieuwsbrief ontvangen mensen die een de bijstandsuitkering ontvangen elke maand. In oktober bezocht ik het bedrijf ‘i did slow fashion’ van Mireille Geijsen. “Ik ga graag duurzaam om met grondstoffen en met mensen,” vertelde Mireille. “Daarom hergebruik ik textiel, en krijgen mensen die een tijd niet gewerkt hebben bij ons een opleiding, waarmee ze weer kansen krijgen op de arbeidsmarkt.” Dit sprak mij helemaal aan, wat een mooi mens met een prachtig bedrijf! Toen ik in het Algemeen Dagblad las dat je mensen kon nomineren om Utrechter van het Jaar te worden, heb ik haar naam ingestuurd. Tot mijn grote verrassing zit Mireille bij de tien kandidaten waarop we kunnen stemmen. Ik zou zeggen: doen!
Lees hier het interview.