Zo’n maand geleden woedde er een heftige natuurbrand in het natuurgebied ‘de Meinweg’. Zeker 20 hectare natuurgebied is in de vlammen verloren gegaan. Langdurige droogte gekoppeld aan een harde oostenwind maakte dat de brand moeilijk onder controle te krijgen was.

Ons huis ligt ten oosten van dit natuurgebied, dus liep geen gevaar. Karel en ik zijn deze week de schade op gaan nemen.

Eigenlijk wilden we dit twee weken geleden al, maar toen was het gebied afgezet om ramptoerisme te voorkomen.

Maar deze week lukte het wel. Het was een vervreemdende ervaring. Neem nu deze boom. Helemaal verbrand, op enkele takken na, waar nog wat bruine dennennaalden aan zitten. De wind en het vuur moeten hier doorheen zijn gejaagd.

De natuur is gelukkig sterk en nieuw gras begint alweer te groeien. We hoorden intussen vele vogels, maar die zaten in de bomen eromheen. We zijn ook niet heel diep het gebied ingegaan.

Vlakbij ons huis in Vlodrop ligt verscholen in de bossen een kleine kapel met begraafplaats. Deze kapel hoorde vroeger bij het St. Ludwig college, een klooster met jongensinternaat van de paters Franciscanen. Op deze begraafplaats werden de paters-docenten, scholieren en andere bewoners van het College St. Ludwig begraven.

De graven dateren van 1901 tot 1976. Wandelend langs al deze kruisen vielen mij de volgende vijf op:

Vier scholieren en een andere jongen, allemaal tussen de zeventien en twintig jaar zijn gestorven in 1918. Dat kunnen alleen maar slachtoffers van de vorige pandemie zijn: de Spaanse griep. Dat moet heel hectisch geweest zijn daar in dat klooster. Ver weg van de bewoonde wereld en dan toch nog het virus in huis hebben. Toestand!

Ook ligt er nog een Noorse piloot begraven die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de buurt met zijn vliegtuig werd neergehaald. Het is een bijzondere plek hoor en in deze tijd helemaal.

Gisteren heb ik meegedaan aan een onderzoek van het UMC Utrecht samen met het RadboudUMC Nijmegen. Zij onderzoeken of het vaccin tegen tuberculose, het BCG-vaccin mogelijk (enige) bescherming biedt tegen het coronavirus en of het de ernst van de symptomen zou kunnen verminderen. “Baat het niet, dan schaadt het niet”, heb ik gedacht en gaf me op.

Ik moest me vervolgens melden in de Jaarbeurs, waar een drive-in testlocatie was opgezet in een van de vele lege hallen waar nu toch niets te doen is. Hiervoor was gekozen om de 1,5 meter afstand goed in acht te kunnen nemen. De proefpersonen komen per auto, en voeren vanuit de bestuurdersstoel het gesprek met de onderzoeker, waarna deze hen door het raampje het vaccin toedient.

Wie mij kent weet dat ik pas in een auto stap als het echt niet anders kan. Dus ik ging per fiets, ook al regende het!

De arts-onderzoeker haalde een stoel voor me, en op een afstand van 2 meter heb ik alle vragen beantwoord, en daarna het vaccin gekregen. of een zoutoplossing, dat is onbekend. Alles bij elkaar was het een redelijk vervreemdende situatie, maar ja dat is eigenlijk deze hele episode in mijn leven op dit moment.

Ik ben wel heel benieuwd naar de uitslag van dit onderzoek. Mocht het BCG-vaccin zijn werk doen, en ik een placebo hebben gekregen, dan krijg ik het vaccin alsnog. Mooi meegenomen!