Vandaag was een enerverende dag. Een opdracht om een uitvaart te fotograferen werd in eerste instantie afgeblazen, later werd me gevraagd om slechts enkele sfeerbeelden te komen maken, en uiteindelijk wilde de familie heel graag dat ik bleef tot het einde van de uitvaart.

Mensen kunnen twijfelen over of ze wel of geen fotograaf bij het afscheid van een dierbare willen hebben, en besluiten nog erg vaak om ervan af te zien.

Ik had het er laatst met m’n dochter Lex over. Zij gelooft heilig in mijn mooie werk, en volgens haar loop ik op de ontwikkelingen vooruit. “Je bent enkele jaren te vroeg mam!” zo is haar onstuitbare mening. Laten we dat hopen. In elk geval doe ik steeds met hart en ziel dit prachtige werk en krijg ik ook altijd zo veel dankbare reacties achteraf.

Meer over deze uitvaart? Lees m’n blog op fotosvaneenuitvaart.nl

In het Wilhelminapark op de rotonde bij de Emmalaan staat deze 170 jaar oude bruine beuk. Het gaat niet goed met hem. In 2014 is een schimmel ontdekt in de boom. Samen met buurtbewoners zijn er diverse maatregelen genomen om de conditie van de beuk te verbeteren en de boom te kunnen behouden. Maar sinds begin dit jaar zijn er aan de voet van de boom ook parasitaire reuzenzwammen te zien. Deze zijn pas boven de grond zichtbaar nadat ze onder de grond al onherstelbare schade kunnen hebben aangericht aan de wortels.

Staat de boom nog wel veilig? Om daar antwoord op te krijgen is er vanochtend een trekproef gedaan. Natuurlijk was ik erbij en schreef er een verslag over op de site van de stichting Wilhelminapark.

Zeer geliefd

De bruine beuk is zeer geliefd bij alle omwonenden. Bij de trekproef waren dan naast belangstellende buurtbewoners en boomliefhebbers ook RTV Utrecht en het AD aanwezig. Buurtgenoot Wieke Eefting heeft er zelfs een boek over geschreven: Beukenbloed. Op de site van RTVUtrecht hoor je een radioverslag over deze trekproef. Het begint bij 42.30 minuut en duurt ongeveer vijf minuten.

Hoe toon je de gezichten van een bestuur op een website op een aantrekkelijke manier? Dat was voor mij wel een uitdaging toen ik hoorde dat de stichting Wilhelminapark dat wilde. In elk geval niet door een groepsfoto te maken, want dan blijf je bezig op het moment dat er iemand bijkomt of vertrekt. Deze zomer fotografeerde ik het leeuwendeel van het bestuur tijdens een vrolijke gelegenheid in het park. Van andere bestuursleden had ik al een foto gemaakt. Het resultaat mag er zijn!

Natuurlijk, voor het professionele werk fotografeer ik met een professionele camera. Maar ik heb niet altijd zin om de Canon D5 mee te sjouwen. Tot nu toe gaf ik de voorkeur aan de kleine Canon Powershot om foto’s te maken als ik onderweg was. Tot ik een iPhone 7plus aanschafte. Die kan er ook wat van!

Eén belangrijke kanttekening: er moet voldoende licht zijn. Bij te weinig licht grijp ik met liefde naar de Powershot.

Vanavond zag ik de tryout van de voorstelling ‘In opstand’ van Camerata Trajectina. In het kader van de Maand van de Geschiedenis kregen we een uiteenzetting over de Tachtigjarige oorlog, met verve verteld door Hans Goedkoop, terwijl de musici het verhaal vormgaven met teksten en liederen. Het ging er soms heftig aan toe, maar ik heb ook nog eens veel geleerd vanavond.

Het Smakkelaarsveld naast het centraal Station in Utrecht is toch echt een moeilijk gebied. Het is vlees noch vis. Ooit was er een plan om er de bieb++ te huisvesten, maar dat is gesneuveld. Nu staat het al jaren volgestouwd met bouwmaterialen en fietsen. Wat moet je daarmee? Tot mijn verrassing ligt er een mooi plan met veel groen, ruimte, woningen, water en daardoorheen rijden ook nog eens bussen en trams. Voor de website van de Utrechtse Communicatiekring maakte ik een verhaal over hoe ze dit aangepakt hebben.

Karel is een geweldig goede pianist. Daarnaast maakt hij gemakkelijk contact met mensen. Laatst begeleidde hij blokfluitisten op het klavecimbel tijdens een voorspeelmiddag. Achteraf hoorden we van de fluitisten dat ze heerlijk gespeeld hadden, ze hadden zich veilig gevoeld. Dat kan ook niet anders, Karel verliest de musici geen moment uit het oog. Op bijgaande foto’s is dat goed te zien!

Ik heb vandaag aan een wel heel bijzonder evenement meegedaan: het vieren van Bachs 333ste verjaardag. Samen met 332 andere strijkers voerden we het derde Brandenburgs concert uit. Enkele weken geleden werden in het tv-programma Podium Witteman (alt)violisten en cellisten opgeroepen om zich op te geven en dat heb ik gedaan. Hoe bijzonder is het om met zoveel musici bij elkaar te zijn in de NedPho koepel in Amsterdam. En wat was het allemaal goed georganiseerd, petje af. Het spelen was heel apart: wij altviolisten stonden helemaal achter in de zaal, waardoor wij eigenlijk iets eerder moesten spelen dan de rest van de strijkers, zodat het voor het oor toch gelijk ging. Uiteindelijk hebben vele mensen mij gezien op tv, een wonder! Kijk even naar de uitzending van 18 maart, vanaf 24 minuten.

Hier is de achtergrondinfo over m’n achtste verhaal over honden die leven in communicatiebureaus. Deze verhalen maak ik voor de website van de Utrechtse Communicatiekring. Bij Blik grafisch ontwerp wonen er zelfs twee: Oetel en Kyra. Prachtig om te zien hoe de beestjes daar rustig rondscharrelen, terwijl de medewerkers aan het werk zijn, en hoe ze de sfeer ongemerkt weten te verhogen.

Oetel ligt rustig naast het bureau van haar bazin Hanneke.

Oetel ligt onder het bureau in haar mand. Dat zegt niets, want een kwartier later is de situatie weer omgedraaid. Ze horen er helemaal bij, en dat is ook te zien op hun site. Daar lees je: “Blaffende vormgevers bijten niet.”

En ook bij Blik zorgen de honden voor de broodnodige ontspanning en beweging. Helemaal prima! Lees hier hun verhaal.

Dit was het achtste en tevens het laatste verhaal over honden op kantoor. Wil je ze allemaal nog eens overlezen? Dat kan!

Deel 1: Communicatiehond Alpha brengt sfeer op kantoor bij Initium next
Deel 2: Communicatiehond Nick van Sabel waakt over gezondheid baas
Deel 3: Sjaan van Room for ID’s is communicatiehond vanaf haar geboorte
Deel 4: Lopen met hond Bowie van Hustle Creatives leidt tot constructieve gesprekken
Deel 5: Communicatiehonden Dax en Prins houden de vloer kruimelvrij
Deel 6: Hond Rebbel van het creatieve Enof is een kei in verzamelen
Deel 7: Hond Loeka van Greenberry leidt een koninklijk bestaan op kantoor

Tjonge, wat leiden die communicatiehonden een leven als een god in Frankrijk. Ik kan niet anders zeggen. Ziehier hond Loeka van het creatieve bedrijf Greenberry. Dit bedrijf voor design & commmunicatie is gevestigd in een prachtig gebouw aan de Maliebaan. Loeka scharrelt hier de hele dag wat rond. Nu zit ze bij baas Jan-Willem op schoot.

In de praktijk zorgt officemanager Bente Horlings (l) voor haar. Maar ook projectleider Mariska Poppenberg is dol op haar.

Loeka heeft genoeg plaats om zich te bewegen. Hier is ze op weg naar een klant die zojuist heeft aangebeld.

Ja, ik ben braaf. Krijg ik nu iets te eten?
Lees Loeka’s verhaal op de site van de Utrechtse communicatiekring. En zit er bij jullie een hond op kantoor? Laat het me weten door hieronder een reactie achter te laten, ik neem contact met je op.