Gisternacht is schrijver en tekenaar Dick Bruna overleden. Voor Utrecht een gevoelig verlies, Dick Bruna leeft in onze stad!

Bij nijntjes standbeeld op het nijntjepleintje is het de hele dag al een komen en gaan van ouders en kinderen die een laatste groet brengen aan Dick Bruna.

Ook voor het nijntjemuseum brengen mensen een laatste groet en maken nog een foto van het mooie beeld.

Op de Mariaplaats staat een bijzonder beeld met twee gezichten. De meester aan de ene kant.

En nijntje aan de andere kant.

Er liggen ook bloemen bij Dick Bruna’s atelier in de Jeruzalemstraat.
De figuurtjes van Dick Bruna duiken op verschillende plaatsen op in de stad.

Beroemd is het nijntje-stoplicht.

En figuurtjes van Bruna wijzen automobilisten dat ze snelheid moeten minderen op de net nieuw ingerichte Maliesingel, die fietsstraat is geworden.
Utrecht rouwt om de dood van deze aimabele schrijver en tekenaar.

Toch mooi dat Anne Frank zelfs vandaag niet vergeten is!

Afgelopen weekend werd voor de derde keer de showcase Strtfstvl gehouden. In DeFabrique in Utrecht lieten nationale en internationale (straat)artiesten, jongleurs, acrobaten en virtuoze muzikanten zien wat ze allemaal in huis hebben. Festivalprogrammeurs en eventmanagers kunnen ze dan inhuren om congressen, (straat)festivals, beurzen en andere evenementen te verlevendigen. Maar ook particulieren zoals ik kunnen hier hun hart ophalen. Hier zie je de Spaanse groep Estropício aan het werk. Dat was adembenemende acrobatiek!

  Het afgelopen weekend hebben we een huisconcert georganiseerd. Pianiste Marian Bolt (een goede vriendin van Karel) en violist Kees Hülsmann speelden werken van Fritz Kreisler, en vertelden over deze bijzondere componist en violist, zijn prachtige muziek en veelbewogen leven. 

Het concert was prachtig, wat speelden ze mooi!

Iedereen heeft genoten, en na afloop hebben we er een goed glas wijn op gedronken.

Mijn hartsvriendin Paulette is een enorme fan van Roger Federer. Tijdens het feest ter gelegenheid van haar zestigste verjaardag in november vorige jaar kwam de liefde voor de tennisheld steeds maar weer terug in quizvragen, liederen en toespraken. Haar man Lex heeft zelfs een levensgrote mock up van Federer + Paulette laten maken. Hij staat bij haar in de woonkamer en Paulette geniet er elke dag van. Je snapt dat Paulettes dag niet meer stuk kon nadat Federer zijn achttiende Grand Slam-titel binnensleepte na een bloedstollende finale tegen Nadal. Lieve Paulette: gefeliciteerd!

Vandaag brachten Karel en ik een bezoek aan museum Beelden aan Zee. Dit prachtige museum ligt in de Scheveningse duinen. We genoten van de beelden en keramiek van Picasso. Na een grote expositiezaal kom je via een gang bij een kleinere zaal die uitkijkt op de Noordzee. De zee ziet er altijd anders uit. En is altijd prachtig. Zo ook vandaag, op deze grijze dag.

Ik stond vanmiddag aan de rand van de grote vijver foto’s te maken voor de website van de stichting het Wilhelminapark van allemaal schaatsende en spelende kinderen. Ineens viel mijn oog op iets waarvan ik het bestaan vergeten was: een slidderbaan! Dát deden wij vroeger als het gesneeuwd had: net zo lang over een laag sneeuw glijden totdat de sneeuw helemaal glad en ijzig werd, waardoor een spiegelgladde glijbaan ontstond. Na een aanloop gleed je er met grote snelheid overheen. Urenlang hielden wij ons ermee bezig, en ook op het schoolplein was zo’n baan snel gemaakt tijdens het speelkwartier. Schaatsen heb ik nooit geleerd, maar slidderen kon ik als de beste!

Vanochtend was de wereld ineens wit. Dat maken we tegenwoordig niet vaak meer mee. De imposante beuk op de rotonde bij de Utrechtse Emmalaan oogt oogverblindend mooi.
Overigens is de beuk ziek, en dat houdt de gemoederen behoorlijk bezig. Een buurtgenote heeft er een boek over gemaakt; Beukenbloed. Veel buurtbewoners hebben er aan bijgedragen, en de ondertitel is dan ook niet voor niks: ‘Over de liefde tussen buurt en boom.’

Dagelijks passeer ik deze overweg in Utrecht, en laat deze nu vlak voor het Spoorwegmuseum liggen. Regelmatig passeren hier de prachtigste treinen. Geheel onverwacht! Zoals hier de Kameel, de bijnaam van de trein NS 20, dat oorspronkelijk is gebouwd als directievoertuig voor de Nederlandse Spoorwegen. Ze noemen hem ook wel de VIP-car.

Ziehier wat je op een willekeurige zaterdag in juni tegenkomt in de Singel rond de binnenstad van Utrecht? Een groep meiden die zich op deze surfplanken aan het voortbewegen is. Honderd meter verderop woedt een groot culinair festijn ‘Lepeltje, Lepeltje’ in park Lepelenburg. Ik besef elke dag weer hoe goed we het hier in Nederland eigenlijk hebben. Zeker als je het vergelijkt met andere plaatsen op de wereld.

Gisteren is er een bierproeverij geweest bij mij thuis. Bierverteller Tomas Schroën heeft ons vier verschillende bieren laten proeven, en heeft daar het nodige bij verteld. Deze avond vol verrassingen hebben we te danken aan zoon Lou, die voor Tomas het filmpje ‘een sterk verhaal’ heeft gemaakt. Omdat Tomas, als jonge starter, niet veel geld heeft is Lou akkoord gegaan met een lage prijs, maar alleen als Tomas bij zijn moeder een bierproeverij zou houden. Het werd een gedenkwaardige avond.

Ziehier een select gezelschap bierliefhebbers! Seppie (zus) en Rob, Mariëtte (vriendin) en Wim, Karel, en onze bovenburen Loek en Merel die zelf ook bier brouwen. Omdat ik totaal verzuimd had om de afspraak te bevestigen bij Tomas, heeft hij zijn vader meegenomen, waar hij die avond een afspraak mee had. Nu blijken vader en zoon  liedjes te schrijven en samen af en toe op te treden. Na die vier bieren hebben ze nog vijf liedjes gezongen, waaronder enkele Limburgse, want ze blijken uit Beegden te komen. Heerlijk bier, prachtige muziek en een leuk gezelschap. Tjonge, wat was dat genieten.