Sinds twee maanden werk ik mee aan Welkom in Utrecht. Dit is een digitaal platform voor vrijwilligersactiviteiten voor vluchtelingen in de stad Utrecht. Op hun site en facebookpagina staat een overzicht van activiteiten. M’n tweede opdracht was het fotograferen van Abdulmalek, met z’n achttien jaar op dat moment de jongste vluchteling in de Jaarbeurs. Lees hier zijn verhaal.

Voor de vierde keer heb ik een zilverparty georganiseerd voor de Nepalese edelsmid Dambar bij ons thuis. Je ziet hier hoe dat gaat: Dambar zit achter onze tafel met al het zilver uitgestald. Kettingen, armbanden, oorstekers, hangertjes en ringen: voor ieder wat wils! Karel en ik hebben Dambar in 2011 ontmoet in Kathmandu. Hij heeft daar een sieradenfabriek, en houdt veertien mensen aan het werk. De zaken gaan daar niet goed, en zeker niet na de aardbeving begin dit jaar, dus eens per jaar bezoekt hij Nederland om sieraden te verkopen.

De volgende ochtend hebben Karel en ik Dambar naar de trein gebracht. Op naar de volgende party! En zoals je ziet is Dambar goedgemutst, want hij heeft een goede omzet gemaakt. Op het perron hebben we ons nog snel even door een argeloze voorbijganger op de foto laten zetten.

Vanaf 2008 ben ik uitvaartfotograaf. Met veel liefde en passie leg ik het afscheid van dierbaren vast. Nu zijn er voor het eerst drie foto’s van mij te zien in het Nederlands Uitvaartmuseum Tot Zover. Ze zijn onderdeel van de expositie ‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’. Getoond worden onder andere 185 historische post-mortemfoto’s van de Britse verzamelaar Paul Frecker uit de periode 1860-1920.

Daarnaast laat de expositie ook foto’s zien die de laatste jaren door uitvaartfotografen zijn gemaakt. Hier hangen mijn foto’s. De meest in het oog lopende is een prachtig groepsportret van een overleden vader tussen zijn hele familie. Zijn vrouw, drie dochters met hun man en kinderen staan om hem heen, vier handen houden hem vast. Een heel bijzonder beeld. Het komt niet vaak voor dat ik de overledene mag fotograferen, voordat de kist gesloten wordt. Ik vind het geweldig dat de familie toestemming heeft gegeven voor het tentoonstellen van deze foto’s. Ik kan ze niet op internet laten zien, jullie zullen dus zelf moeten gaan kijken.