Gisteren heb ik meegedaan aan een onderzoek van het UMC Utrecht samen met het RadboudUMC Nijmegen. Zij onderzoeken of het vaccin tegen tuberculose, het BCG-vaccin mogelijk (enige) bescherming biedt tegen het coronavirus en of het de ernst van de symptomen zou kunnen verminderen. “Baat het niet, dan schaadt het niet”, heb ik gedacht en gaf me op.

Ik moest me vervolgens melden in de Jaarbeurs, waar een drive-in testlocatie was opgezet in een van de vele lege hallen waar nu toch niets te doen is. Hiervoor was gekozen om de 1,5 meter afstand goed in acht te kunnen nemen. De proefpersonen komen per auto, en voeren vanuit de bestuurdersstoel het gesprek met de onderzoeker, waarna deze hen door het raampje het vaccin toedient.

Wie mij kent weet dat ik pas in een auto stap als het echt niet anders kan. Dus ik ging per fiets, ook al regende het!

De arts-onderzoeker haalde een stoel voor me, en op een afstand van 2 meter heb ik alle vragen beantwoord, en daarna het vaccin gekregen. of een zoutoplossing, dat is onbekend. Alles bij elkaar was het een redelijk vervreemdende situatie, maar ja dat is eigenlijk deze hele episode in mijn leven op dit moment.

Ik ben wel heel benieuwd naar de uitslag van dit onderzoek. Mocht het BCG-vaccin zijn werk doen, en ik een placebo hebben gekregen, dan krijg ik het vaccin alsnog. Mooi meegenomen!