Ik heb vandaag een begrafenis gefotografeerd van een man die op 97-jarige leeftijd is overleden. Tijdens de afscheidsbijeenkomst schetsten familieleden, vrienden en aangetrouwden een beeld van een heel bijzondere man. Vier jaar geleden maakte ik foto’s bij de uitvaart van zijn vrouw. Deze man heeft daarna een oude jeugdliefde ontmoet en is daar op z’n 94ste nog mee getrouwd. Samen hebben ze drie in-gelukkige jaren gehad. “Pap, zou je het niet wat rustiger aan doen?” vroeg zijn dochter toen hij zijn trouwplannen ontvouwde. “Waarom? Ik op mijn leeftijd!” was het antwoord. Ook prachtig was het verhaal van een van de kleindochters die vertelde dat opa het plan had opgevat om te aan z’n conditie te gaan werken bij een sportschool. Twee dagen na aanmelding belde de sportschool om te informeren of er wellicht een administratieve fout is gemaakt, omdat op het aanmeldingsformulier het geboortejaar 1918 was ingevuld. Maar bovenal had deze man een heel groot hart en zag overal het positieve van in. Er waren heel veel verdrietige mensen bij elkaar. Natuurlijk, elke uitvaart is uniek. Maar dit afscheid was echt een belevenis.