Deze maand is er een expositie van zeventig Utrechtse kunstenaars in de oude bibliotheek aan de Oudegracht in Utrecht. Niet alleen is er veel mooi werk te zien, maar ook het rondlopen in dit grote gebouw zonder alle boekenkasten is een groot genoegen.

Op de tweede verdieping ontdekte ik een van steigerhout opgetrokken bouwsel. Via een IKEA-krukje kon ik er in. Via een klein gangetje kwam ik uiteindelijk in deze ruimte terecht. Samen met een soundscape was dit een erg bijzondere ervaring! Een rustpunt tussen de boeken. Deze installatie is van Jonathan Straatman. Hij maakt betreedbare architectonische installaties.

Zo slaagde hij er jaren geleden in om je helemaal te laten verdwalen in de Bunker in het Wilhelminapark; deze ruimte is echt niet groter dan 3 x 3 meter. Voor we het nog lukt een kaartje te bemachtigen voor 21 december: ga kijken! Hier vind je meer informatie.

Zo’n maand geleden woedde er een heftige natuurbrand in het natuurgebied ‘de Meinweg’. Zeker 20 hectare natuurgebied is in de vlammen verloren gegaan. Langdurige droogte gekoppeld aan een harde oostenwind maakte dat de brand moeilijk onder controle te krijgen was.

Ons huis ligt ten oosten van dit natuurgebied, dus liep geen gevaar. Karel en ik zijn deze week de schade op gaan nemen.

Eigenlijk wilden we dit twee weken geleden al, maar toen was het gebied afgezet om ramptoerisme te voorkomen.

Maar deze week lukte het wel. Het was een vervreemdende ervaring. Neem nu deze boom. Helemaal verbrand, op enkele takken na, waar nog wat bruine dennennaalden aan zitten. De wind en het vuur moeten hier doorheen zijn gejaagd.

De natuur is gelukkig sterk en nieuw gras begint alweer te groeien. We hoorden intussen vele vogels, maar die zaten in de bomen eromheen. We zijn ook niet heel diep het gebied ingegaan.

Vlakbij ons huis in Vlodrop ligt verscholen in de bossen een kleine kapel met begraafplaats. Deze kapel hoorde vroeger bij het St. Ludwig college, een klooster met jongensinternaat van de paters Franciscanen. Op deze begraafplaats werden de paters-docenten, scholieren en andere bewoners van het College St. Ludwig begraven.

De graven dateren van 1901 tot 1976. Wandelend langs al deze kruisen vielen mij de volgende vijf op:

Vier scholieren en een andere jongen, allemaal tussen de zeventien en twintig jaar zijn gestorven in 1918. Dat kunnen alleen maar slachtoffers van de vorige pandemie zijn: de Spaanse griep. Dat moet heel hectisch geweest zijn daar in dat klooster. Ver weg van de bewoonde wereld en dan toch nog het virus in huis hebben. Toestand!

Ook ligt er nog een Noorse piloot begraven die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de buurt met zijn vliegtuig werd neergehaald. Het is een bijzondere plek hoor en in deze tijd helemaal.

Gisteren heb ik meegedaan aan een onderzoek van het UMC Utrecht samen met het RadboudUMC Nijmegen. Zij onderzoeken of het vaccin tegen tuberculose, het BCG-vaccin mogelijk (enige) bescherming biedt tegen het coronavirus en of het de ernst van de symptomen zou kunnen verminderen. “Baat het niet, dan schaadt het niet”, heb ik gedacht en gaf me op.

Ik moest me vervolgens melden in de Jaarbeurs, waar een drive-in testlocatie was opgezet in een van de vele lege hallen waar nu toch niets te doen is. Hiervoor was gekozen om de 1,5 meter afstand goed in acht te kunnen nemen. De proefpersonen komen per auto, en voeren vanuit de bestuurdersstoel het gesprek met de onderzoeker, waarna deze hen door het raampje het vaccin toedient.

Wie mij kent weet dat ik pas in een auto stap als het echt niet anders kan. Dus ik ging per fiets, ook al regende het!

De arts-onderzoeker haalde een stoel voor me, en op een afstand van 2 meter heb ik alle vragen beantwoord, en daarna het vaccin gekregen. of een zoutoplossing, dat is onbekend. Alles bij elkaar was het een redelijk vervreemdende situatie, maar ja dat is eigenlijk deze hele episode in mijn leven op dit moment.

Ik ben wel heel benieuwd naar de uitslag van dit onderzoek. Mocht het BCG-vaccin zijn werk doen, en ik een placebo hebben gekregen, dan krijg ik het vaccin alsnog. Mooi meegenomen!

We zitten toch alweer ruim een maand binnen tijdens deze coronapandemie. Laatst viel mijn oog op dit affiche van Dick Bruna. En je ziet er steeds meer in Utrecht!

Ik heb ontdekt wie deze campagne heeft bedacht, nl.cultureel marketeer Marije Lieuwens, en zocht haar op. Wat begonnen is als een eenmansactie verspreidt zich nu over de stad. Voor de website van de Utrechtse Communicatiekring schreef ik er een verhaal over, lees het vooral even!

En intussen voel ik dat Dick Bruna leeft in de harten van de inwoners van Utrecht. Mooi. Troostvol. Hoopgevend.

Vanochtend kreeg ik telefoon tijdens een bezoek aan vrienden. Ik trok me even terug in het atelier van m’n vriendin en voerde het gesprek. Intussen zag ik dit: https://studio.youtube.com/video/F3kQVWJ5txU Mooi beeld.

Afgelopen weekend zag ik ettelijke paddestoelen tijdens twee boswandelingen in Vlodrop. Het is weer zover, de herfst is begonnen. Deze prachtige zwammen nodigen uit om er een foto van te maken. Nu had ik twee mogelijkheden: óf met m’n kleine Canon PowerShot G7, óf met m’n iPhone 7. Met beide camera’s is het mogelijk om het onderwerp eruit te laten springen en de achtergrond onscherp te krijgen. Bovenstaande foto is gemaakt met de Canon.

Deze met de iPhone

Met Canon

Met iPhone 7.

Hier weer met Canon. De vergelijking is snel gemaakt; Canon wint. Gelukkig!

Ziehier vriendin Paulette en ik tijdens een gezellig onderonsje met schrijver Peter Buwalda. Toen we hoorden dat we ons konden opgeven voor de lezersjury van de Bookspot literatuurprijs aarzelden we geen seconde en reageerden per omgaande. Tot onze vreugde zijn we allebei uitgekozen. Bookspot organiseerde gisteren een informatieve en onderhoudende jurybijeenkomst waar we de boeken uitgereikt kregen en die afgesloten werd met een gezellige borrel achteraf, waar we auteurs en recensenten konden spreken.

Dat wordt nog wat komende maand, want we worden wel voor een schier onmenselijk moeilijke uitdaging gesteld: welke van onderstaande drie boeken verdient volgens ons de lezersprijs?

Dat wordt appels (fictie) met peren (non-fictie) vergelijken. Ik zie nu al uit naar het juryberaad!

Vandaag kwam m’n oude vriend Toon op bezoek. We kennen elkaar al meer dan 45 jaar. Ook al zien we elkaar maar onregelmatig, en soms tijden niet, dat maakt voor de vriendschap niets uit. Zodra hij binnenkomt is het oude gevoel en de sfeer er weer. Dat is zo mooi om te mee te maken. Ik had een topdag. Wat is hij me ontzettend dierbaar!

Deze week maak ik foto’s tijdens het Internationaal Liedfestival in Zeist. Wat is het fijn om de hele dag tussen bevlogen musicerende mensen te zitten. Vooral de masterclasses zijn een belevenis. Al die jonge zangers en zangeressen die zo hun best doen. Ze geven zich voor meer dan honderd procent. Ook al geven de  docenten op een vriendelijke manier hun commentaar, ik blijf de zangers een stel helden vinden!